Kalbe,dökülen son bir söz, yetmezken nağmelerimdeki yüreğime, zor bir kış daha geride kalmıştı.

Nice giden aşıklar geride kalmıştı ve o en tebessümlü meçhul sevgili şiirlerini bana bırakmıştı.

Ben, yeşil başlı telli ördeğine nağmeler yakarken, esasında kanı donmuş bir sevdanın ardındaydım.Ah benim yasak ve belki de haram Sevdam..

Gözlerim bulut bulut Hasretken aşka, ben adını unutur muydum?
Unutur mu bir aşk adamı, Deniz gözlü yarini!...

Hani,sana ulaşmaya ramak kalmışken,son perde de beni o boşluğa bırakmıştın.
Oysa,bir trafik ışığının, hayatımıza yansıması kadar yakındım sana,sen bunu görmedin.

Duy beni ey sevdiğim, gecenin üçünde...
Aslında, aşk yanlış ve kötü bir zamanı seçti beni.

Şimdi yüreğimde bir yara var.
Sadece hain bir bıçak gibi kalbimi dağlar.
Kalbim, yorgun.
Af ettim desem bana gel desem.

Şimdi vakit daraldı, belki idam  zamanım.
Neşet Ertaş çıka geliyor, hikayeyin ortasına...

Cahildim, dünyayın rengine kandım.
Hayale aldandım.Hep benim sandım.Ölürüm sevdiğim...

İşte yüreğimde bir yara var.
Gel, şimdi onu durdur lütfen.