Şimdi,sen olsaydın yanımda, uzanıp tutardın ellerimden. Yüreğim buz tutsa da hazandan, yine de yarım kalmazdı hiçbir hikayem.
Şimdi,sen olsaydın yanımda, uzanıp tutardın ellerimden.
Yüreğim buz tutsa da hazandan, yine de yarım kalmazdı hiçbir hikayem.
Ben, seni öyle çok sevdim ki, bir gün ansızın beni bırakıp da gideceğini hiç düşünmedim.
Sen benim, en büyük masal kahramanım, sığındığım tek limanımdın.
İnsanın en büyük kıyameti, annesini yitirmesiymiş.
Bir de, ömrünün baharında evladını yitirmek...!
Sen, şimdi Cenneti alâda, limon çiçekleri içinde, bir bahar gününde, masmavi bulutlar üzerinde oğlunuizliyorsun, Meleklerin eşliğinde.
Çocukluğumun, deli dolu yıllarıydı. Kirlenmesin diye beyazlar, tükenmesin diye umutlar kelepçelerin soğuk yüzü ile tanışmıştım.
Sen, vardın sol yanımda.Sen, vardın özgürlüğüme kavuşacağım yolun sonunda.
Şiir ile, öykü ile, Türkü ile dahası kavga ile, hayatın her alanında mücadele ile sen benim rehberimdin.
Benim asi yüreğim, benim en suskun yanımdın.
Başımı okşarken, gözlerinde gördüğüm Rabbimin merhametiydi.
Ben, aynı bıraktığın yerdeyim.
Ay ışığı var aramızda, sen karanlığa küskün, ben Vuslata...
( Ölümünün beşinci yıl dönümünde, yörük kızı Aslan Anamı ve vefat eden tüm annelerimizi rahmet ve saygı ile yad ediliyorum.)