Gözlerin dikilir tavana, deli bir uğultu kulaklarında,
Kapı aralığından giren ışıltı...
Bir yanın Umut, diğer yanın kırık dökük bir hikaye...
Kimi zaman büyür yalnızlığın ve içerisindeki çaresizliğin.
İşte o zaman anlarsın, kalabalıklar çaresizliğini...
Uzun uzun aynalara bakarsın.Bir bakmışsın ki; kırılmış, bin parçaya bölünmüş yarınlara dair süslediğin o gösteri odaların...
Uzatırsın gökyüzünün derinlerine ellerini...Belki çaresiz, belki zavallı bir bakışınla iki yana düşer kolların.İşte o zaman anlarsın kendine sarılmanın değerini...
Derin bir gecenin yalnızlığında, karanlık bir odada uykuya dalarsın.
Akar gözlerinin hüznü, geceye de, işte yalnızlık ne demek o zaman anlarsın.
Şiir susar, ay dede uykuya dalar.Yıldızlar ışığına teslim olur.Radyodaki melodiler kaybeder frekansını.
Büyüdüğünü işte o zaman anlarsın...
Murat İleri
