Umutların tükenmiş, hayallerin çalınmış ve şimdi sol yanın ağlar durur, ben aklına gelince
Kalbindeki ağrının sebebi de, ben miydim?
Aşka dair, en güzel hatıralarını benimle biriktirmiştin.
Şimdi en acı geçmişimizi, bir kaç fotoğraf karesinde, dramatik bir filmin kesitlerinde yaşıyorsun.
Yorgun ve sessiz geceler tanıktır göz yaşlarına.
Keşke hiç görmeseydin beni, hiç sevmeseydin.
Birgün mutlu oldun hayatın baharında, ama bin kez kahrettin, hazanın yalnızlığında.
Sonra bir gün, hiç tanımadığın birisini, yani beni hayatının orta yerine aldın.
Herşeyin oldum senin.
İstediğin biraz mutluluk ve huzurdu oysa.
Sonra hiçbir şey yaşanmamışcasına, kara bir bulut oldun bahtıma.
Ne gelirdi ki, elimden.
Kalbimdeki acıları dindirmeden gelmiştim sana.
Geçmişti ömrümün baharı.
Zaten, üç günlük dünya yaşamı değil miydi?
Biz aşkı beceremedik.
Sen suçluydun, ben suçluydum.
Sen haklıydın, ben haklıydım diye devam kavgalarımızın sonu hiç gelmedi.
Yine de, seni her an düşünmek ve seninle aynı şehirde yaşadığımızı düşünmek acıların beteri.
Yine de,
Bir bahçıvanın çaresizliğinde anlarım bitkiden, böcekten, ama seni bir güle benzetmenin cahilliğini anlatamam.
Ama biliyorum ki, şimdilik zulamda sana benzeyen hiçbir şey yok.
Belki Başka bir Baharda...
Murat İleri
