Dayım Abdullah Dikmen bugün (18.12.2024) vefat etti. Allah rahmet eylesin.
Gerçek bir vatanseverdi. Her gün gazeteyi satır satır okurdu. Politik tartışma programlarının çoğunu takip ederdi.
Yıllar boyunca Bolu Çimento Fabrikasında çalıştı. İzin nedir bilmeyen bir emekçiydi.
70-80’li yıllarda içtiği sigaralar ve fabrikanın tozlu ortamı onu KOAH hastalığıyla karşılaştırdı. Sanırım 15 yıl kadar bu berbat hastalık ile boğuştu. Nefes almakta güçlük çekiyordu. Sürekli tıbbi gereçler, ilaçlar kullanmak zorunda kaldı.
Çocukluğunda 2 yıl kadar Kur’an kursunda dini eğitim aldığı için İslam dinini bir imam, bir müftü kadar derinlemesine bilirdi.
Ramazan ve Kurban Bayramlarında elini öpmeye giderdim. Her bayramda ülkenin vaziyeti, ekonomik gidişat, eğitim, bilim, felsefe, gelenekler, toplumsal sorunlar üzerine sohbet ederdik. Bu kadar çok konuda nasıl derin bilgisi olabildiğine şaşardım. Sıradan bir vatandaş gibi değildi. Adeta bir akademisyen gibi ülkemizin ve dünyanın durumunu analiz ederdi.
Dayım ortaokul ve lise yıllarımda beni her gördüğünde mutlaka harçlık verirdi. 40 sene evvel dayımın bana para vermesinden ötürü çok utanır ve mahcup olurdum. Verdiği paralar çok da işime yarardı. Kitap, gazete, dergi alırdım.
Abdullah Dikmen gibi değerli insanlar bu dünyadan çok az gelip geçiyor.
Ali Özdemir
Eğitimci-Yazar-Yayıncı
0505 220 83 85
18.12.2024
