Zonguldak'ta 84 yaşındaki Baki Kömür, demir yollarında 38 yıllık çalışma hayatını anlattı. Oğlu ve kızı da demiryollarından emekli olan Kömür, emekliliğine rağmen tren sesine olan özlemini fotoğraf albümlerinde gideriyor. 1938 yılında Zonguldak'ın Çaycuma ilçesinde dünyaya gelen Baki Kömür, ilçede başladığı görevine İstanbul'un ardından Ankara Garı'nda müdür muvainliği görevinin ardından emekli oldu. 38 yıl 6 ay süren çalışma hayatında hiçbir disiplin suçu işlemediği ve cezalandırılmadığı gerekçesiyle altın rozetle ödüllendirilen Kömür, demiryolu sevgisini oğlu ve kızına da kazandırdı. 84 yaşındaki Baki Kömür, tren sesine hayran kaldığı meslek aşkını çocuklarına aktardı. Kömür'ün kızı Nesrin Kömür ve oğlu Yasin Kömür de Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları'nda uzun bir mesai süresinin ardından emekliye ayrıldı. Baba ve iki çocuğu emekliliğini yaşarken sık sık tren garına giderek özlem gideriyor. Her arayanı tren sesiyle karşılıyor Telefonunun melodisini bile tren sesi yaparak anılarını canlı tutmaya çalışan Baki Kömür, meslek hayatında yaşadığı acı tecrübeleri de anlatırken duygu dolu anlar yaşadı. Buharlı trenlerle başladığı mesleğin teknolojiye ayak uydurarak sinyalizasyona geçtiğini anlatan Kömür, istasyondan kaçan bir trenin devrilmesi sonucu bir arkadaşını kaybettiği kazayı ise şöyle anlattı: "1938 doğumluyum. Hayatım Çaycuma, Ankara, İstanbul'da çeşitli bölgelerde memur olarak geçti. Hep çalışmakla geçti. 38 sene 6 ay çalıştım. Alnımın akıyla da kurumumdan madalyayı alaraktan emekli oldum. Demiryolu meşakkatli bir meslek. Gecemiz gündüzümüz var. Çalışıyoruz günün 24 saati. Çeşitli olaylar da yaşadık. Ortaköy'den tren kaçtı. İsmetpaşa'dan tren çıkıyor Ortaköy'de kaçıyor. Bende o gün Ortaköy'de vazifeliyim. Tren kaçtı, devrildi. Devrilmese başka trenlerle çarpışacaktı. Demiryollarında bazı şeyler yaşanıyor. Bir kayıp verdik. Arkadaşımızdı. Vefat etti kazada. Buharlı tren zamanında maniple, mors alfabeleriyle çalıştık. İstasyonlar arası konuşmalarımız hep maniple ile geçti. Telgraf, telefon sistemi ile çalıştık. Sonra durum değişti. Sinyalizasyona geçtik. Sinyal ile çalıştık. Yöneticilik, idarecilik yaptık çeşitli yerlerde. En son Ankara'da emekli olduk. Özellikle rozet verildi. Bu kadar sene hizmet edip hiçbir ceza-i müeyyide uygulanmadan emekli olduğumun takdirnamesi olarak verildi. Ankara'da özel bir törenle bana verildi." "Çocuklarımla birlikte demiryolundan emekli olduk" Kendinden sonra mesleği devam ettiren iki çocuğunun da emekli olduğunu hatırlatan Baki Kömür, sözlerini şöyle sürdürdü: "Oğlum Yasin Kömür kendisi demiryollarında hareket memurluğu yaptı. Çeşitli bölümlerde çalıştı. En sonunda şube müdürü olarak emekli oldu. Kızım Nesrin Kömür demiryollarında çalıştı. O da emekli oldu. Şu anda emeklilik hayatını yaşıyorlar. Tabi bende dahil. Emeklilikten sonra o günleri özlüyorum. Tren sesi, conta başı dediğimiz vagonların geçerken ki o çıkardığı ses. Her şeyi özlüyoruz. Fotoğraf albümleriyle geçmişi yad ediyorum. Fotoğraflarını bulduğum yerlerde topluyorum. Fotoğrafları albüm yapıyorum. Biz demiryolcular hiç yabancılık çekmeyiz. Gittiğimiz yerde yeter ki anlaşılsın. Biz onları ağırlarız, uğurlarız. Hiçbir şey ayırt etmeyiz. Çok güzel birlikteliğimiz, demiryolcu sevgisi vardır. Demiryolu sevgisi vardır."