Salon tıklım tıklım dolarken, tek perde olarak sahnelenen oyun izleyicilerden büyük ilgi gördü. Etkileyici anlatımı ve sarsıcı içeriğiyle seyircileri derinden etkileyen oyun, uzun süre hafızalardan silinmeyecek bir gece yaşattı.
HERKESİN KADERİ ORTAK: GÜNÜ BELİRSİZ BİR İNFAZA MAHKUMUZ
Hugo’nun “Bütün insanlar günü meçhul bir infaza mahkumdurlar” sözüyle derin bir sorgulama başlatan oyun, idama mahkum bir adamın iç dünyasını sahneye taşıyor. Seyirci, karakterin idama gidiş sürecine tanıklık ederken, adalet kavramı, suçun tanımı ve toplumun infazlara olan yaklaşımı üzerine düşünmeye itiliyor. Oyunda, sadece bir mahkum değil, tüm toplum yargılanıyor.
BİR TARAFTA ADALET DİĞERİNDE VİCDAN: İZLEYİCİ SUÇLUYU KENDİ BELİRLİYOR
Modern edebiyatın ilk iç monologlarından biri olan eserde, Victor Hugo idam cezasının sadece bir hukuk meselesi değil, aynı zamanda trajikomik bir toplumsal gerçeklik olduğunu gözler önüne seriyor. Oyun boyunca izleyiciye şu soru yöneltiliyor: Asıl suçlu kim? Cinayeti işleyen mi, yoksa idamı bir gösteri gibi izleyen kalabalık mı?
SERTAÇ YEKEBOĞA YÖNETTİ, OĞUZ ÖZTAŞ SAHNEDE PARLADI
Oyunun yönetmenliğini başarılı isim Sertaç Yekeboğa üstlenirken, süpervizör koltuğunda usta tiyatrocu Altan Gördüm yer aldı.
Tek kişilik performansıyla sahneye çıkan Oğuz Öztaş, canlandırdığı mahkum karakteriyle izleyenlerden tam not aldı. Öztaş’ın duygu yüklü ve çarpıcı sahne performansı dakikalarca alkışlandı.
DUYGUSAL SON SÖZ: “YAŞIYORSUN DEMEK. SONUNDA. İYİSİN. ÖYLE KAL. HOŞÇA KAL.”
Oyunun kapanış repliği salonda derin bir sessizlik yarattı. Yaşam, ölüm ve vicdan arasında sıkışıp kalan bir adamın fısıltısıydı bu: “Yaşıyorsun demek. Sonunda. İyisin. Öyle kal. Hoşça kal.” Sahnedeki bu son söz, izleyicinin yüreğine dokundu.
