Belki korkuları vardır, yarınsız sabahlardan kalma.Belki de, derinden derine yüreğine işlediği, keder...
Ama, insan sabır eden bir varlık değil miydi?
Hiçbir acı yada keder sonsuz da değildi ki...!
Öyleyse, yüreğimizin gücünün yettiği kadar dayanabiliriz, hayatın acımasız yanına.
Göğüs kafesinin içinde, uçmaya can atan kelebeğin kanatları kırılmış da olabilir.
Ama yine de hüzün dolu bulutlar, göz yaşlarını döker, bir sabahın seheride Güneş yeniden doğar umutlarımıza.
Kalp yaralıdır, çünkü hüzünlüdür.Bu yüzden sebebi belli olmayan zamanlarda, yaşadıkları ağır gelir ona, ve süresiz olarak duraklama hakkını kullanır.
Mevsim sonbahar olsa da, yaşam mevsiminiz her daim bahar olsun, içinde aşk olsun.Mevsim, aşk olsun...
Murat İleri