Zonguldak'ta madenciliğin zaman çizelgesi...

1828’de, Tüccar Artemis tarafından, II. Mahmut’a, İngiltere’den getirilen Swift isimli buharlı vapur hediye edilir. 8 Kasım 1829’da, Uzun Mehmet, Kdz. Ereğli’nin Kestaneci köyünde kömürü bulur. Kömür işletmeciliğinin başlangıcı olarak kabul edilen 1848’de, Padişah 1. Abdülmecit tarafından görevlendirilen Kapıcıbaşı Ahmet Nazif Ağa ile Ebniye-i Hassa mimarlarından Hüsnü tarafından, Ereğli-Amasra arasında taşkömürü bulunan yerler saptanarak, havzanın sınırları ilk olarak belirlenir.

1849’da, büyük mali güce sahip olan Galatalı Bankerler, Osmanlı Devleti’nden taşkömürü işletme imtiyazı alırlar. 1850’de İngiltere’den getirilen demiryolu malzemesi ve vagonlarla, Papas Havzası’ndan (şimdiki Kozlu Müessese Müdürlüğü) Kozlu sahiline kadar, Havza’nın ilk dekovil hattı (ray aralığı 60 santimetre ya da daha az olan, vagonların insan, hayvan ya da buharlı lokomotif gücüyle yürütüldüğü dar demiryolu) inşa edilir ve demiryolu taşımacılığına başlanır.

FRANSIZ İŞGALCİLER 1851-1852’de, özel bir anlaşma ile Havzaya getirilen İngiliz Barclay Kardeşler tarafından Kozlu sahilinde ‘oluk’ adı verilen yükleme tesisleri inşa edilir. Ocaklardan çıkarılan kömür, dekovil hattı boyunca katırlar tarafından çekilen vagonlarla taşınır ve bu oluklardan gemilere yüklenir.

ZONGULDAK'IN KURTULUŞU Kırım Savaşı (Osmanlı-Rus Savaşı): Haziran 1853'te, Rus orduları Eflak ve Boğdan'ı işgal eder ve savaş fiilen başlar. Kasım 1853'te, Batum'a yardım götüren Osmanlı donanması, Rus donanması tarafından Sinop açıklarında batırılır. Mart 1854'de, İngiltere ve Fransa, Osmanlı Devletinin yanında Rusya'ya savaş ilan ederler.

Eylül 1854'te, 21 bin İngiliz, 30 bin Fransız ve 60 bin Osmanlı askerinden oluşan müttefik kuvveti 89 harp ve 267 nakliye gemisiyle Kırım'a bir çıkartma yapar. Ancak Kırım Savaşı kısa bir sürede tamamlanamaz. 1855 ilkbaharında 140 bin kişilik bir müttefik asker kuvveti daha bölgeye çıkarılır ve Ruslar çekilmek zorunda kalırlar.

Mart 1856’da, Rusya ile Kırım Savaşı'nı kazanan Osmanlı Devleti, İngiltere ve Fransa arasında Paris Barış Antlaşması imzalanır. Kâğıt üzerinde, savaşın galiplerinden olan Osmanlı Devleti, bu savaşı yürütebilmek için ödeyebileceğinin çok üstünde borç almış ve aslında bu savaştan çok büyük zararlar alarak çıkmıştır.

1854-1856’da, İngiliz Barclay Kardeşler tarafından Zonguldak, Çaydamar, Üzülmez ve Kilimli dekovil hatları inşa edilir.

1856’da İngiliz sermayesi ve ortaklarıyla Otonom Bank kurulur.

Barclay Kardeşler ve diğer İngiliz madenciler İngiltere’ye geri döner. İşletme hakkı Hazine-i Hassa Maden Müdürünün denetiminde ocak çalıştıran kumpanyalara bırakılır.

Kumpanyalar tarafından çıkarılan Osmanlı Devleti’ne satılan kömürlerin paralarının ödenememesi nedeniyle kumpanyalar üretim yapamaz hale gelir. İşletme hakkı, Galatalı Sarraf Yorgaki Zafiropulos’a verilir.

Zafiropulos’un ton başına verilen ücreti yetersiz bulması ve kasıtlı olarak üretimi artırmaması nedeniyle mukavelesi iptal edilir ve İşletme hakkı İngiliz Kömür Kumpanyası’na verilir.

1863’te Otonom Bank’a Fransız ortakların da katılımıyla Osmanlı Bankası kurulur. İngiliz Kömür Kumpanyası’nın üretimi 35.000 ton/yıl üzerine çıkaramaması ve İngiltere’den kömür ithal edilmek zorunda kalınması nedeniyle mukavelesi iptal edilir ve işletme hakkı Evkaf Nezareti’ne iade edilir.

Artan kömür ihtiyacını karşılamak amacıyla kömür üretimini artırmak için askeri bir düzenleme yapılır. İşletmeciler, Bahriye Nezareti adına kömür çıkaran müteahhitler olarak çalıştırılmaya başlanır.

1867’de 100 maddelik Ereğli Maden-i Hümayun İdaresinin Nizamnamesi (Dilaver Paşa Nizamnamesi) yürürlüğe girer. Çıkarılan kömürün tamamının Bahriye Nezareti İdaresi’ne satılması zorunluluğu getirilir.

Havza, Alacaağzı (Armutçuk), Kozlu, Zonguldak,Kilimli, Çatalağzı ve Amasra olmak üzere 6 üretim bölgesine ayrılır. 1872’de, Kozlu dekovil hattı İhsaniye’ye kadar uzatılır ve Çatalağzı dekovil hattı inşa edilir.

1875’te, Osmanlı Devleti, borçlarını ödeyemeyeceğini ve iflasını ilan eder. 1877-1878’de, Osmanlı-Rus Savaşı (93 Harbi) yapılır ve bu savaş Osmanlıların yenilgisi ile sonuçlanır.

1878’de, Havzadaki tüm ocakların numaralandırılmasına başlanır ve 120 civarında işletmeciye ait olan 500 civarında ocağa numara verilir. 1879’da Bahriye Nezareti tarafından, Havzanın “4 saatlik Uzaklık = 10 Mil” ölçekli bir haritası hazırlanır. 1879’da, Havzanın geliri Osmanlı Bankası’na bırakılır.

1882’de, çıkarılan kömürün %60’ının Bahriye İdaresi’ne, %40’ının ise serbest olarak satılmasına izin verilir. 1884’te, Kurcioğlu Panos Efendi, PM Courtgi (Kurci) Şirketi’ni kurarak havzada kömür işletmeciliğine başlar. Üzülmez’de, 63 Numaralı Kemerbaca ocağı ile Kerpiçlik (şimdiki Üzülmez Atölyesi) arasında, 63 Vinci olarak da bilinen, havzanın ilk havai hat tesisini kurar. 1885’te, Kurci Şirketi, Kozlu’da, 1 Numaralı Kurci Kuyusu olarak bilinen, havzanın ilk kuyusunu açar. 1885’te, Karamanyan Şirketi, Alacaağzı’nda, havzanın ilk varagelini kurar.

1891'de, Ereğli'li Kasapoğullarından İsmail Ağa, kurduğu mandıra çevresinde yer alan kömür damarlarının ruhsatını alarak işletmeciliğe başlar. Bu bölge Kasaptarla olarak adlandırılır. 1892’de, Osmanlı Hükümetinin Gemi Mühendisi Yanko Bey’e, Kozlu sahilinde bir liman inşaatı ve kömür yükleme tesislerinin yapımı için 42 yıl süreli bir yetki verilir. Liman inşaatına başlanır ancak Kozlu’da bir liman yapımının uygun olmayacağı düşüncesiyle çalışmalar yarıda kesilir.

1893’te, 18 maddeden oluşan, “Ereğli Madeninin Bulunduğu Zonguldak İsimli Yerde Bir Liman Yapımı, İşletilmesi ve Kömürlerin Vapur Ambarlarına Hızla Ulaştırılması ve Yükleme Yerlerinin Yapımı” hakkında bir şartname yapılır. 1895’te, Kurci Şirketi, Kozlu’da, Domuzini Kuyusu olarak bilinen, havzanın ikinci kuyusunu açar.

1896’da, Osmanlı Bankası, Fransız Sermayeli 2 Yatırım Fonu, Gemi Mühendisi Yanko Bey, Sarraf Zarifi ve Orman-Maadin- Ziraat Bakanı Melhame Paşa ortaklığında, Societe d’Heraclee Osmanlı A.Ş. (Ereğli Şirketi) kurulur. 1897’de, Ereğli Şirketi, Zonguldak mendireği ve yükleme rıhtımlarını inşa eder. 1898’de, Ereğli Şirketi, Karadeniz sahilinden 100 adım içeride, 1 No’lu Zonguldak Lavvarı’nı inşa eder.

1899’da, Ereğli Şirketi, 1 dökümhane ve 1 tamirhane ile vagon ve lokomotiflerin tamiri için bir şimendifer atölyesi inşa eder. 1900’de, Zonguldak mendireği ve yükleme rıhtımları büyük bir fırtınayla yıkılır. 1900’de, Sarıcazadeler Şirketi kurulur ve Kozlu’da 6 adet, Kandilli’de 5 adet ve Alacaağzı’nda 6 adet olmak üzere toplam 17 ocağı 6500 altın karşılığında satın alır.

1900’de, Zonguldak ve çevresinde 45, Kozlu ve çevresinde 29, Kilimli ve çevresinde 24, Kandilli ve çevresinde 14 ile Amasra ve çevresinde 14 olmak üzere toplam 126 adet işletmeci olduğu tespit edilir. 1901’de, Sarıcazadeler Şirketi, Kozlu’da, 17 Kuyusu (+14/-98) olarak bilinen, havzanın üçüncü kuyusunu açar. Bu kuyu sonraki yıllarda -140 kotuna kadar iner. 1902’de, Ereğli Şirketi, 5.200 m uzunluğunda Gelik-Asma Havai taşıma hattını kurar. 1903’te, Binbaşı Besim Bey tarafından Fransız Maden Nizamnamesi’nden yararlanılarak, 56 maddelik “Ocakların Genel Kaideleri” adlı bir talimatname hazırlanır.

1905’te, Ereğli Şirketi, Soğuksu Deresi ile Üzülmez Deresi arasında kalan alanda, 2 Numaralı Zonguldak Lavvarı ile Kok ve Briket Fabrikasını inşa eder. 1907’de, Doktor Dünyas, Üzülmez’deki 63 numaralı Rombaki ocak karosunda, Üzülmez Lavvarını inşa eder.

1865’den 1908 yılına kadar süren 43 yıllık Bahriye Nezareti (Donanma Bakanlığı) yönetiminden sonra havzanın yönetimi Nafia Nezareti’ne (Bayındırlık Bakanlığı) verilir. 5 ay süren Nafia Nezareti Yönetimi döneminde müdürlük görevini Mühendis Arnavut Eşref Bey yürütür. Ereğli Madenleri Müdürlüğü kurulur ve Müdürlük, Kozlu’daki Bahriye Kışlaları’nda faaliyete geçer. 1909'da, ocakların çevresinde her biri 18'er kişilik ilk işçi barakaları inşa edilir. ► Haziran 1909’da havzanın yönetimi Orman ve Maadin Ticaret ve Sanayi Nezareti’ne devredilir. Mayıs 1910’da Ereğli Madenleri Müdürlüğü’ne Hüseyin Fehmi İmer atanır. Ereğli, Kozlu ve Kilimli’de Müdürlüğe bağlı Memurluklar oluşturulur. Ereğli Madenleri Müdürlüğü’nün yaptığı belli başlı işler şunlardır:

Maden Müdürlüğü (Maden Dairesi) binası ve Zonguldak Hükümet Konağı binası inşa edilir. Kilimli şimendifer hattı 3 m kadar düşürülür ve İnağzı ocağına sahilden demiryolu ile bağlanır. Bu hatta 2 adet lokomotif ve 6 tonluk vagonlar çalışmaya başlar. Kozlu şimendifer hattı, 1,5 m kadar yükseltilir. Kozlu’ya demir bir iskele yapılır ve bu iskelenin başına bir kantar yerleştirilir.

Ocak 1911’de Tezkere-i Samiye (Başbakanlık Yazısı) yayımlanır ve Havza-i Fahmiye Sınırı çizilir. Bu sınır, bugünkü yerleşim yerlerine karşılık olarak, Alaplı’dan başlar, Ormanlı, Eğerci, Yenice ve Ulus üzerinden Kurucaşile’ye bağlanır. Tezkere-i Samiye’yle, ocakların çevrelerindeki yapılaşmanın üretimi ve üretim tesislerini engellemeye başlaması nedeniyle, Havza-i Fahmiye sınırları içinde her ne şekilde olursa olsun, devletin izni olmaksızın arazi açmak, bina inşa etmek gibi faaliyetlerin tümü yasaklanır.

Bu dönemde Ereğli Şirketi tarafından yapılan işler şöyledir: 1910’da, buharlı lokomotiflerin ve kömür vagonlarının tamiri amacıyla Merkez Atölyeleri kurulur. 1911’de, şimdiki İncirharmanı Kuyusu (+30/-200) açılır ve -200 kat hazırlıkları yapılır. ► 1911’deki Zonguldak’ın durumu, 1923 yılında Havza-i Fahmiye Müdürü olarak görev yapan Yüksek Maden Mühendisi Hüsrev Güleman’ın hatıra yazılarında ayrıntılı olarak anlatılır.

Şubat 1914’de, İstanbul’un elektrik ihtiyacını karşılamak üzere, Türkiye’nin ilk termik elektrik santrali olan ve Zonguldak Havzasından gemilerle taşınan taşkömürüyle çalışan Silahtarağa’da elektrik üretimine başlanır. ► Haziran 1914’te, Osmanlı-Alman ittifakı imzalanır ve 1. Dünya Savaşı seferberliği ilan edilir. Havzanın yönetimi, “Harp Kömür Merkezi” adı verilen bir komisyon aracılığıyla Almanlara devredilir. ► 1916-1917 yıllarında, Alman jeoloji ve maden mühendislerinden oluşan bir ekip tarafından yapılan ayrıntılı incelemeler sonucunda; Kozlu, Zonguldak, Kilimli ve Çatalağzı vadileri havza olarak tanımlanır ve en büyük şirket olan Ereğli Şirketinin 600.000 ton/yıl civarında kömür üretmekte olduğu belirtilir.

1. Dünya Savaşı döneminde; Ereğli Şirketinin çıkardığı hisse senetlerinin önemli bir bölümü Ruhr Havzası Sanayicisi Stinnes tarafından satın alınır ve Şirketin yönetimi Stinnes’e devredilir. Stinnes, Kozlu Lavvarı’nın yarım kalan inşaatını tamamlar ve hizmete açar. Ayrıca, Kozlu 17 Kuyusu mevkiinden Zonguldak’a bir havai hat yapımına başlar ancak bu hattı tamamlayamaz. 1918'de, İtalyan Kont Giuseppe Volpi, (Trablusgarp Savaşı (1911-1912) sonunda Osmanlı Devleti ile İtalya arasındaki anlaşma sürecinde müzakerecilik yapmıştır.) Bender-Ereğli Şirketi'ni kurar ve Sarıcazadeler'e ait ocaklarda işletmeciliğe başlar. ► Ekim 1918’de 1. Dünya Savaşı’nın bitimini takiben Almanlar havzayı terk ederler.

Mart 1919’da, Fransızlar, Maden Ocakları Muhafız Birliği adı altında 350 kişilik bir Nizamiye Taburu ile Zonguldak’a konuşlanırlar ve şehrin kontrolünü ele geçirirler. Haziran 1920’de, Fransız’lar Ereğli’ye asker çıkararak havzanın denetimini tam olarak ele geçirme girişiminde bulunurlar. Ancak Ereğli halkının direnişi ve Büyük Millet Meclisi’nin girişimleri sonucu Ereğli’yi terk etmek zorunda kalırlar. 21 Haziran 1921’de, Fransızlar, Osmanlı bandıralı Giresun vapuruna binerek Zonguldak’ı terk ederler. Bu tarih, halen, Zonguldak’ın Kurtuluş Günü olarak kutlanmaktadır.

Ağustos 1920’de 154 Sayılı “Kömürün Satış ve Sevki Hakkında Konulmuş Kayıtların Kaldırılması ve Vergilendirilmesi” konulu Büyük Millet Meclisi Kararı ile havzanın yönetimine yönelik ilk uygulama yürürlüğe girer. Mayıs 1921’de 114 Sayılı “Kömür Tozlarının İşçi Yararına Satışı” yasayla, kömür üretiminde ortaya çıkacak olan kömür tozlarının Amele İdare Heyeti’nce İktisat Vekâleti gözetiminde açık arttırma yöntemiyle satılması ve hâsılatın Ağustos 1888’de kurulan Ziraat Bankası’na yatırılması kararlanır.

17 Şubat - 4 Mart 1923’de İzmir’de toplanan 1. İktisat Kongresi’nde alınan kararlardan biri, “Ana Ticaret Bankaları” kurulmasıdır. Bu karar doğrultusunda; Ağustos 1924’de ‘Türkiye İş Bankası’ ve Nisan 1925’de ‘Türkiye Sanayi ve Maadin Bankası’ kurulur. 30 Mart 1923’de 25 yataklı Amele Hastanesi (şimdiki Devlet Hastanesi) açılır. Bu hastaneye 1938’de 80 yataklı bir ilave bina yapılır ve Zonguldak Memleket (Millet) Hastanesi adı verilir.

17 Şubat - 4 Mart 1923’de İzmir’de toplanan 1. İktisat Kongresi’nde alınan kararlardan biri, “Ana Ticaret Bankaları” kurulmasıdır. Bu karar doğrultusunda; Ağustos 1924’de ‘Türkiye İş Bankası’ ve Nisan 1925’de ‘Türkiye Sanayi ve Maadin Bankası’ kurulur. 30 Mart 1923’de 25 yataklı Amele Hastanesi (şimdiki Devlet Hastanesi) açılır. Bu hastaneye 1938’de 80 yataklı bir ilave bina yapılır ve Zonguldak Memleket (Millet) Hastanesi adı verilir.

Temmuz 1923’de, “Amelebirliği Biriktirme ve Yardım Sandığı Talimatnamesi” hazırlanarak Amelebirliği kurulur. ► Milli Mücadele süresince bölge halkından 5000 civarında işçi cephelere gönderilmeyip kömür ocaklarında çalıştırılır. Nisan 1924’de 463 Sayılı yasa ile havzanın yönetimi İktisat Vekaleti’ne devredilir.

Nahid Sırrı Örik, “Kıskanmak” adlı romanında Cumhuriyet sonrası Zonguldak’ı anlatır. Bu roman; 2009 yılında Yönetmen Zeki Demirkubuz tarafından sinema filmi haline getirilmiştir. Kıskanmak filminde; Maden Mühendisi Halit rolünde Serhat Tutumluer, Halit’in eşi Mükerrem rolünde Berrat Tüzünataç ve Halit’in kızkardeşi Seniha rolünde Nergis Öztürk rol almışlardır. Nergis Öztürk, bu filmdeki Seniha rolünden ötürü 46. Uluslararası Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde (10-17 Ekim 2009) En İyi Kadın Oyuncu ödülü almıştır.

1924’de, “Zonguldak Yüksek Maadin ve Sanayi Mühendis Mektebi” açılır ancak 1931 yılında ekonomik nedenlerden ötürü kapatılır. Ağustos 1924'de, Türkiye İş Bankası kurulur. Tüzüğünün 2. maddesi uyarınca, bankacılık işlemlerinin yanı sıra tarım, sanayi, bayındırlık ve madencilik alanlarında faaliyette bulunacak şirketler kurmak üzere çalışmalara başlar. Bu çalışmalar kapsamında, Zonguldak Kömür Havzasında, Türkiye İş Bankası tarafından kurulan şirketler şunlardır: Kozlu Kömür İşleri TAŞ (Kömüriş): 3 Haziran 1926'da kurulur. Kozlu bölgesinde (İncirharmanı ve İhsaniye) faaliyet gösterir.

Maden Kömürü TAŞ (Türkiş): 1 Temmuz 1926'da kurulur. Üzülmez bölgesinde (Asma, Dilaver ve Gelik) faaliyet gösterir. Kilimli Kömür Madenleri TAŞ: 1 Mart 1927'de kurulur. Kilimli (Kilimli ve Güntepe) bölgesinde faaliyet gösterir. Kireçlik Kömür Madenleri TAŞ: 11 Ağustos 1927'de Basmacızadeler tarafından kurulur ve 1934'de Türkiye İş Bankası tarafından satın alınır. Kireçlik (Armutçuk) bölgesinde faaliyet gösterir.

Maden Kömürü TAŞ (Türkiş): 1 Temmuz 1926'da kurulur. Üzülmez bölgesinde (Asma, Dilaver ve Gelik) faaliyet gösterir. Kilimli Kömür Madenleri TAŞ: 1 Mart 1927'de kurulur. Kilimli (Kilimli ve Güntepe) bölgesinde faaliyet gösterir. Kireçlik Kömür Madenleri TAŞ: 11 Ağustos 1927'de Basmacızadeler tarafından kurulur ve 1934'de Türkiye İş Bankası tarafından satın alınır. Kireçlik (Armutçuk) bölgesinde faaliyet gösterir.

Temmuz 1926'da, Sarıcazadeler'e ait ocaklarda işletmecilik yapan İtalyan Bender-Ereğli Şirketi kendini fesheder ve bu ocaklar, yine İtalyanlar tarafından kurulan Türk Kömür Madenleri AŞ tarafından işletilmeye başlanır. 1926'da, atıl durumda bulunan Kasaptarla ocaklarının müdürlüğüne Hafız İsmail Bey (Ergener) getirilir ve ocaklar tekrar faaliyete geçer. 1927'de, Amasra bölgesinde faaliyet göstermek üzere, Esat Paşa ve Nebil Bey tarafından Amasra İşletme Bölgesi TAŞ ile Ahmet Mürüvvet ve Ortakları tarafından Amasra Kömür Şirketi TAŞ adlarında 2 özel madencilik şirketi kurulur.

1930’da “Türk Maden Mühendisleri Cemiyeti” kurulur. Bu cemiyet, Türkiye Mühendis ve Mimar Odaları Birliği (TMMOB)’nin kuruluşuna öncülük eden 4 cemiyetten biridir ve halen Zonguldak Maden Mühendisleri Derneği olarak faaliyetlerine devam etmektedir. 1930'da, Ereğli Madenleri Müdürlüğü, Havza-i Fahmiye Müdürlüğü'ne dönüştürülerek, İktisat Vekaleti Maden Umum Müdürlüğü'ne bağlanır.

26 Ağustos 1931'de Gazi Mustafa Kemal Atatürk Zonguldak'ı ziyaret eder. Üzülmez'deki ocaklarda incelemeler yaptıktan sonra, diğer resmi görüşmelerinin ardından ziyaretini tamamlayarak aynı gün İstanbul'a geri döner. Şubat 1932’de, Dil-Tarih-Edebiyat, Güzel Sanatlar, Tiyatro, Spor, Toplumsal Yardım, Halk Dersaneleri ve Kurslar, Kütüphane ve Yayın, Köycüler ile Müze ve Sergi olmak üzere 9 şubeden oluşan Zonguldak Halkevi açılır. 1933'de 1. 5 Yıllık Sanayi Planı (1933-1937) uygulanmaya başlanır.

1934’de, Mimar Seyfi Arkan tarafından tasarlanan projelere uygun olarak, Kozlu Kömüriş Evleri (Kılıç Mahallesi) ve Üzülmez Türkiş Evleri (Üzülmez ve Rat Mahalleleri)’nin yapımına başlanır. Bu projeler kapsamında, yönetsel tesisler (idare binaları), sosyal tesisler (ilk ve ortaokullar, sinemalar, ekonomalar, sağlık dispanserleri, lokaller vb.), yerleşim tesisleri (tek ve çift katlı lojmanlar vb.) ve spor tesisleri (basketbol, voleybol, tenis ve golf sahaları vb.) inşaları yapılır. 1934’de Amelebirliği Hastanesi’nin (şimdiki Zonguldak Uzunmehmet Göğüs ve Meslek Hastalıkları Hastanesi) yapımına başlanır ve 1936’da 60 yataklı “modern” bir hastane olarak hizmete açılır.

Ağustos 1934’de Zonguldak-Filyos demiryolunun yapımına başlanır. 3 yılda tamamlanan bu demiryolu hattında 16 adet tünel bulunmaktadır. Haziran 1935’de, 1. Beş Yıllık Plan doğrultusunda, işletilebilir maden yataklarını belirlemek amacıyla Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü (MTA), madencilik, enerji üretimi ve dağıtımı amacıyla Etibank ve ülkenin elektrik enerjisine yönelik potansiyelini ve politikasını belirlemek amacıyla Elektrik İşleri Etüt İdaresi kurulur.

Ekim 1935’de Üzülmez Kok Fabrikası deneme üretimlerine başlar ve 1936 yılının başında tam kapasiteyle faaliyete geçer. Üzülmez Kok Fabrikası, Mayıs 1976’da, ekonomik ömrünü doldurduğu gerekçesiyle kapatılır.

1936’da, Kömüriş’in 2 numaralı İhsaniye ocağında +27/-100 kotları atasında 100 ton/saat kapasiteli skip sistemi kurulur. Ağustos 1937’de ise, bu sistemin devamı olarak inşa edilen 830 m havai hat ile İncirharmanı Lavvarına kesintisiz bir taşıma sistemi faaliyete geçer. Mayıs 1937'de, madenlerde, diğer işçilerle eşit düzeyde ve birlikte "Hükümlü İşçiler" çalıştırılmaya başlanır. Bu uygulama 1950 yılına kadar devam eder. ► Ağustos 1937'de, Kozlu-İhsaniye'deki +27/-100 skip kuyusu ile İncirharmanı lavuarı arasında kesintisiz taşıma yapacak olan 830 m uzunluğundaki havai hat işletmeye açılır. Ağustos 1937’de Zonguldak Kömür Havzası, demiryoluyla Ankara’ya bağlanır.

1938’de, havzadaki tüm şirketlere hizmet vermek amacıyla Merkez Tahlisiye İstasyonu kurulur. ► Eylül 1938’de Zonguldak ilinin ilk lisesi olan Mehmet Çelikel Lisesi’nde eğitim-öğretim faaliyetlerine başlanır. Aynı tarihte Zonguldak ilinde, Zonguldak Merkez, Ereğli ve Bartın ortaokulları olmak üzere 3 ortaokul ve 197 ilkokul bulunmaktadır. Mayıs 1939'da, Havza-i Fahmiye Müdürlüğü'nün adı, Havza İktisat Müdürlüğü olarak değiştirilir.

1940 yılına kadar kömür üretimi, günlük üretimleri 5-1600 ton arasında değişen 31 ocaktan yapılmakta, üretilen kömürler, günlük kapasitesi 10-100 ton/saat olan 11 lavvarda yıkanmakta ve ocakların elektrik gereksinimi, havzada kurulu bulunan 11 termik elektrik santralinden sağlanmaktadır. Haziran 1935’de kurulan Etibank önderliğinde, 1936 başlarında ocakların devletleştirilmesi süreci başlar. Şubat 1936'da, Türkiş (Maden Kömürü TAŞ) ve 30 kadar kömür ocağı Etibank'a devredilir. Kasım 1936'da, Ereğli Şirketi, 3.500.000 Türk Lirası karşılığında Cumhuriyet Hükümeti tarafından satın alınır. Nisan 1937’de, Etibank çatısı altında Ereğli Kömürleri İşletmesi TAŞ (EKİTAŞ) kurulur. Haziran 1937'de, Ereğli Şirketi'nden satın alınan ocaklar EKİTAŞ'a devredilir. Ağustos 1937'de, EKİTAŞ - Kozlu Kömür İşletmesi kurulur ve Kömüriş (Kozlu Kömür İşleri TAŞ) bu işletmeye devredilir. 1940’da çıkarılan bir dizi kanunla havzadaki diğer tüm ocaklar devletleştirilerek EKİTAŞ'a devredilir, müdürlüğüne İhsan Soyak atanır ve devletleştirme süreci tamamlanır.

 28 Şubat 1940'da Ücretli İş Mükellefiyeti (2. Mükellefiyet) uygulanmaya başlanır. Bu uygulama, civar köylerdeki tüm erkeklerin 45 gün zorunlu olarak maden ocaklarında çalıştığı, sonraki 45 günü köyünde geçirdiği münavebeli (dönüşümlü) bir çalışma yöntemidir. 2. Mükellefiyet, 1 Eylül 1947'ye kadar devam eder.  Şubat 1941’de 1. Amenajman (belgelerde Umumi Amenajman olarak geçer) Projesi (1941-1943) uygulanmaya başlanır. Amenajman kelimesinin Türkçe karşılığı “düzenleyim” kelimesi olup, doğal kaynakların düzenlenmesi ve kullanılması anlamını taşımaktadır. Bu proje kapsamında:

Kozlu deresi derivasyonu (Dere, ırmak, nehir vb.nin yatağının değiştirilmesi) (Başlangıç: 20 Ekim 1941 / Bitiş: 2 Mayıs 1948) Üzülmez ve Kilimli dereleri derivasyonu, Zonguldak-Kozlu demiryolunun yapımı (4300 m / Bitiş: 2 Mayıs 1943), Zonguldak-Asma demiryolunun yapımı (4030 m), Zonguldak-Çaydamar demiryolunun yapımı, Zonguldak-Çatalağzı demiryolunun yapımı, Ereğli-Armutçuk demiryolunun yapımı, Merkez Ambarları, Merkez Atölyesi, Merkez Garajı, 69 Ambarları ve Hangarları (Gıda, Arpa ve Saman, Maden Direği) ve Baştarla Akaryakıt Ambarı'nın yapımı, Üzülmez - Asma Lavuarının onarımı ve genişletilmesi, Karadon Lavuarının yapımı, işleri gerçekleştirilir.

Mart 1941’de Karabük Demir ve Çelik Fabrikaları (Kardemir) kuruluşunu tamamlayarak üretime başlar. Kardemir’in yapımına Nisan 1937’de başlanmış, Haziran 1939’da elektrik santrali, Temmuz 1939’da kok fabrikası, Eylül 1939’da da yüksek fırın hizmete girmiştir. [Kardemir] 1942'de EKİTAŞ'da çalışanların giyim, gıda vb. ihtiyaçlarının bedeli karşılığında ancak kâr amacı olmaksızın karşılanması için 14 adet Ekonoma açılır. [Ekonoma] 1942'de askerlik muafiyetine dayalı mükellefiyet uygulamasına başlanır. Mayıs 1943'de 2. Amenajman (belgelerde Büyük Amenajman olarak geçer) Projesi (1943-1948) uygulanmaya başlanır. Bu proje kapsamında, 1 Numaralı Kozlu Uzun Mehmet Kuyusu (608 m / Başlangıç: 7 Nisan 1945 / Bitiş: 13 Haziran 1948) açılır.  Ekim 1943'de, EKİTAŞ; Mahdut Mesuliyetli Ereğli Kömürleri İşletmesi Müessesesi (EKİ) haline dönüştürülür. [Kömür Bayramı]

1945-1950 arasında: Ekonomalarda yapılan alışverişlerde kullanılması amacıyla EKİ tarafından bastırılan "Delikli Paralar", kullanılır. [Delikli Paralar] Havza güvenliğinin sağlanması amacıyla EKİ tarafından kurulan üniformalı ve silahlı "Kömür Alayları" görev yapar. Çalışanların çocuklarının eğitimi amacıyla EKİ tarafından inşa edilen, donatılan ve her türlü ihtiyacı karşılanan ilkokullar inşa edilir. Tüm havzaya EKİ tarafından elektrik, su ve yol şebekeleri döşenir. Bu dönemde binlerce lojman, sosyal tesis, okul, sinema, cezaevi, cami vb. inşaatı yapılır.

Şubat 1947’de Ereğli Kömür Havzası Maden İşçileri Sendikası kurulur. 1948'de 3. Amenajman (belgelerde Birinci Amenajman olarak geçer) Projesi (1948-1960) uygulamaya başlanır. Bu proje, 1948-1952 ve 1953-1957 olmak üzere 2 devreye ayrılır. Bu proje kapsamında: 1956'da Çatalağzı Lavuarı (500 ton/saat), 1957'de Zonguldak Lavuarı (750 ton/saat), 1960'da Armutçuk Lavuarı (250 ton/saat), Armutçuk-Kandilli arasında 1200 m havai hat, Armutçuk Kuyusu,

Kozlu 1 ve 2 No.lu Kuyular, Karadon 1 No.lu Kuyu, Çatalağzı İhraç Kuyusu, İncivez Havalandırma Kuyusu (-300'e kadar), Baştarla Oksi-Asetilen Fabrikası, Üzülmez Kok ve Briket Fabrikasının modernizasyonu, Merkez Atölyesinin imalat yapacak şekilde modernizasyonu gibi büyük yatırımlar gerçekleştirilir. Bu dönemde, ana lağımlarda çelik bağ, ayaklarda çelik direk ve sarma kullanılması, elektrikli lokomotif (troley) ve 5 tonluk vagon kullanılması, tek zincirli konveyör kullanılması ile basınçlı hava enerjisi ve buna bağlı olarak martopikör ve matoperferatör kullanılması gibi önemli teknolojik atılımlar yapılır. ► Kasım 1948’de 3 İngiliz firması tarafından inşa edilen Çatalağzı Termik Elektrik Santrali (ÇATES), 64.500 kW kurulu güçle elektrik üretimine başlar. [ÇATES] ► 1950’de Filyos Ateş Tuğla Fabrikası (SÜMERATEŞ) 14.000 ton/yıl kapasiteyle işletmeye açılır. [SÜMERATEŞ]

1950'de, 26 adet prefabrik binayla Kozlu-Kılıç Mahallesi inşa edilir. [Kozlu] ► 1954’de, Zonguldak Limanı’nın yapımı tamamlanır. Haziran 1949'da, Zonguldak Limanı'nın genişletilmesi, demiryolu bağlantılarının tamamlanması ve kömür yükleme tesislerinin inşası çalışmalarına başlanmış, Hollanda Kraliyet Liman İnşaat Şirketi tarafından yürütülen bu çalışmalar Ağustos 1953'de tamamlanmıştır. Aynı tarihte, kendi imkanlarımızla Zonguldak limanına Kömür, Direk ve Kargo olmak üzere 3 yeni rıhtım inşasına başlanmış ve bu çalışmalar 1954 yılı sonunda tamamlanarak Zonguldak Limanı bugünkü halini almıştır. [Liman] ► 1956'da, "Dar Hat" olarak inşa edilen Zonguldak-Kozlu, Zonguldak-Asma, Zonguldak-Çaydamar, Zonguldak-Çatalağzı ve Ereğli-Armutçuk demiryolları genişletilerek, TCDD ölçülerine uyumlu hale getirilir.

 31 Mayıs 1957’de Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumu (TKİ) kurulur. Kurumun bankacılık ve kredi işlemleri Etibank’a devredilir.  2 Eylül 1957’de Ereğli Kömürleri İşletmesi (EKİ) Müessesesi ve Armutçuk Kömürleri İşletmesi (AKİ) Müessesesi TKİ’ye bağlanır.

EKİ Kozlu Bölge Müdürlüğü’ne bağlı İhsaniye ve İncirharmanı Bölümleri Üzülmez Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Çaydamar, Asma ve Dilaver Bölümleri Karadon Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Gelik, Kilimli ve Karadon Bölümleri Amasra Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Amasra Bölümü olmak üzere 4 bölge müdürlüğü ve 9 bölümünden oluşmaktaydı.

AKİ; Kandilli Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Kandilli Bölümü Alacaağzı Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Alacaağzı Bölümü olmak üzere 2 bölge müdürlüğü ve 2 bölümünden oluşmaktaydı. ► 1960’da Kozlu-İhsaniye, Üzülmez-Rat, Karadon ve Armutçuk-Kandilli'de inşa edilen 1020 adet işçi konutunun (işçi sitelerinin) yapımı tamamlanır. Bu çalışmalara 1954'de başlanmıştır.

 Mayıs 1965’de Ereğli Demir ve Çelik fabrikaları (Erdemir) kuruluşunu tamamlayarak üretime başlar. Erdemir’in yapımına Mayıs 1960’da başlanmış, Eylül 1964’de kok fabrikası, Şubat 1965’de de yüksek fırın hizmete girmiştir. [ERDEMİR] 30 Mayıs 1967’de, işçilere mesleki eğitim konuları, işçi sağlığı ve iş güvenliği öğütleri, EKİ’nin tamim ve talimatları ile olağanüstü hallerde uyarı ve alarm bilgileri vermek üzere EKİ Eğitim radyosu kurulur. Yayın gücü 250 W, yayın alanı 15-25 km ve yayın saatleri 07.30-09.00, 12.00-14.00 ve 17.00-19.30 olan bu radyo 24 Kasım 1983 başlarında kapatılır. 24 kasım 1983 kapanış Radyo hiç deformasyona uğramadan 1985'e kadar bekletilmiş olup 1986'da T.T.K eğitim daire başkanlığına taşınmıştır.. Yayında hafta sonları cumartesi ve pazar günleri; yayın saat 10.00 -14.00 ve 17.00 - 19.30

Kasım 1962’de Bartın Çimento Fabrikası 300.000 ton/yıl kapasiteyle işletmeye açılır. [Bartın Çimento]  Nisan 1970’de SEKA Çaycuma Kağıt Fabrikası, ülkenin kraft kağıt (çimento torba kağıdı ve mukavva) ihtiyacının yaklaşık yarısını karşılayacak şekilde üretime geçer.

10 Ekim 1983'de Armutçuk, Kozlu, Üzülmez Karadon ve Amasra Taşkömürü İşletme Müesseselerinden oluşan Türkiye Taşkömürü Kurumu kurulur ve Ana Statüsü 11 Aralık 1984'de Resmi Gazete'de yayımlanarak faaliyete geçer. Bu yeniden yapılandırma çalışmaları sonucunda; Armutçuk Taşkömürü İşletme Müessesesi: Alacaağzı Bölümü kapatılır. Kandilli Bölümü’nün adı Armutçuk İşletmesi olarak değiştirilir. Armutçuk Müessesesi, tek işletmeyle (Armutçuk İşletmesi) faaliyetlerini sürdürmektedir. Kozlu Taşkömürü İşletme Müessesesi: İhsaniye ve İncirharmanı Bölümleri birleştirilir ve bu Bölümler Kozlu İşletmesi adı altında tek işletme haline getirilir. Kozlu Müessesesi, tek işletmeyle (Kozlu İşletmesi) faaliyetlerini sürdürmektedir. Üzülmez Taşkömürü İşletme Müessesesi: Çaydamar Bölümü kapatılır. Asma ile Dilaver Bölümleri birleştirilir ve bu Bölümler Asma-Dilaver İşletmesi adı altında tek işletme haline getirilir.

Bağlık-İnağzı adı altında yeni bir işletme açılır. Üzülmez Müessesesi, iki işletmeyle (Asma-Dilaver İşletmesi ve Bağlık-İnağzı İşletmesi) faaliyetlerini sürdürmektedir. Karadon Taşkömürü İşletme Müessesesi: Gelik Bölümü’nün adı Gelik İşletmesi olarak değiştirilir. Kilimli ile Karadon Bölümleri birleştirilir ve bu Bölümler Kilimli İşletmesi adı altında tek işletme haline getirilir. Karadon Müessesesi, iki işletmeyle (Gelik İşletmesi ve Kilimli İşletmesi) faaliyetlerini sürdürmektedir. Amasra Taşkömürü İşletme Müessesesi: Amasra Bölümü’nün adı Amasra İşletmesi olarak değiştirilir. Amasra Müessesesi, tek işletmeyle (Amasra İşletmesi) faaliyetlerini sürdürmektedir.