Biraz asitli içecek, biraz kuru pasta ikramı ihtiva eden ortamlar için sıradan yurttaşın alım gücünün 8-10 katı yüksek fiyatlar karşıma çıkarıldı.
Gelinlik giysisi sektörünün ise tamamen izan dışı olduğunu gözledim. Çok sıradan, çok vasat gelin elbiselerine bile 30-50 bin TL para istendi.
Kadın kuaförleri de fırsat bu fırsat deyip 15-30 dakikalık üfürük işlemleri için 4-8 bin TL paralar aldılar.
Bu yüksek taleplerin hepsini “mecburen” ödedim ama hiçbirini helal etmedim. “Haram olsun” dedim. İçimden binlerce beddualar da gönderdim.
Öğretmenevi, polisevi, orduevi gibi yerleri kiralamak istediğimde “Tadilattayız, doluyuz, uygun değiliz, veremeyiz” gibi olumsuz sözlerle karşılaştım.
1991 yılında evlendiğimde, Manisa ilinde, çok düşük olan öğretmenlik maaşımın yarısı ile iki mekanı tutup işimi görebilmiştim. Aradan geçen 35 yılın ardından dar gelirli insanların bir düğün salonu tutmak için bile 6-12 ay çalışıp hiçbir harcama yapmadan birikime yönelmesi şart olmuştur.
Belediyelerin, Valiliklerin bu vurgunları, soygunları önleyici tesisler açması mutlaka gereklidir. Halk soyuluyor, devlet seyrediyor. Bu koşullarda gençlerin evlenmesi de çok zordur.
Ali Özdemir
0505 220 83 85
17.12.2024